[ Pobierz całość w formacie PDF ]

III
Dnia 28 marca 1558 roku rozpoczął się proces. Zgodnie z procedurą Wysoki Sąd powinien
naprzód wysłuchać zeznań świadków oskar\
enia, póz
niej oddać głos prokuratorowi, a na końcu
pozwolić, by oskar\
ony odpowiedział na przedstawione zarzuty. Sędziowie jednak chcieli, by
proces przebiegał mo\
liwie jak najsprawniej, i postanowili, \
e świadkowie będą obecni na sali, ale
bez prawa głosu. Ich zeznania zostaną wcześniej spisane w notarialnej formie. Je\
eli w trakcie
procesu cokolwiek w nich zmienią, będą oskar\
eni o krzywoprzysięstwo. Notariusz uniwersytetu,
Dario Renni, miał więc przesłuchać świadków, sporządzić protokół i póz
niej osobiście odczytać go
przed sądem.
Zeznania świadków
Dowód pierwszy
Zeznanie prostytutki, która twierdzi, \
e padła ofiarą czarów anatoma.
Dario Renni stanął przed sędziami i jął czytać pierwsze zeznanie.
 Ja, Dario Renni, przystępuję do spisania zeznań zło\
onych przez prostytutkę z pierwszego
piętra w Taverna del Mulo. Zeznająca mówi, \
e nazywa się Calandra, ma siedemnaście lat i na
stałe mieszka we wspomnianym burdelu.
Zeznająca oświadcza, \
e dnia czternastego czerwca tysiąc pięćset pięćdziesiątego szóstego
roku na piętro owej tawerny wszedł pewien mę\
czyzna o groz
nym spojrzeniu i za\
ądał, by go
obsłu\
ono. Pokazano mu wszystkie mieszkanki domu, a on postanowił współ\
yć z jedną, która się
nazywała Laverda, z góry zapłacił, choć niewiele, bo była to kurwa ju\
stara i niezupełnie zdrowa,
po czym zabrał ją z sobą do osobnej izby. Zeznająca mówi, \
e póz
niej ów mę\
czyzna wyszedł z
izby sam, bez rzeczonej Laverdy, i pośpiesznie opuścił lupanar.
Zeznająca twierdzi, \
e bardzo się zaniepokoiła o swoją kole\
ankę, bo nie widziała jej
wychodzącej, a z izby \
aden głos nie dobiegał. Mówi, \
e weszła do izby i ujrzała ową Laverdę, jak
le\
y obok łó\
ka. Z początku pomyślała, jak mówi, \
e wspomniany mę\
czyzna był
niezadowolonym klientem, który chciał ukarać rzeczoną Laverdę, bo z
le go obsłu\
yła albo
poniewa\
była stara i bez zębów. Zeznająca nie zauwa\
yła jednak na jej ciele \
adnych śladów po
no\
u ani po uderzeniu jakiś innym narzędziem.
Zeznająca mówi, \
e gdy jej kole\
anka ocknęła się z omdlenia, opowiedziała jej o
wszystkim, co się wydarzyło. Wedle tego, co zeznająca mówi, \
e usłyszała, klient ów dał rzeczonej
Laverdzie swój członek do oblizania, a gdy ta jego \
yczenie spełniła, ujrzała, \
e ma przed sobą
diabła, który \
ąda jej miłości i duszy. Póz
niej owa Laverda musiała pono płynąć po rzece Charona i
widziała wiele lubie\
nych demonów, które wpychały jej swe długie członki we wszystkie otwory
ciała, poniewa\
była zepsutą i rozwiązłą kobietą.
Zeznająca twierdzi, \
e nie uwierzyła owej Laverdzie, bo była to kurwa bardzo ju\
stara, a
na dodatek syfilis rozum jej pomieszał.
Jednak za tydzień ów mę\
czyzna znów się pojawił na pierwszym piętrze wspomnianej
tawerny i za\
ądał, by go obsłu\
ono. Pokazano mu wszystkie mieszkanki tego domu i tym razem
wybrał on zeznającą, która była kurwą dość drogą, bo dobrze się prezentowała i niczego jej nie
brakowało. Zeznająca mówi, \
e klient jej się spodobał, bo wygląd miał przyzwoity mimo groz
nego
spojrzenia, a zatem obsłu\
yła go chętnie i bez wstrętu.
Zeznająca mówi, \
e klient podciągnął swą suknię powy\
ej pasa i wydobył na wierzch swój
członek, który był twardy i wyprostowany. Wsunął go do ust zeznającej, a ta twierdzi, \
e zajęła się
nim według reguł sztuki i z jak największym staraniem. Pono w tym właśnie momencie padła
ofiarą uroku i po\
ałowała, \
e słów Laverdy nie wzięła sobie do serca.
Zeznająca twierdzi, \
e był to diabeł we własnej osobie, który \
ądał jej miłości i duszy.
Następnie ujrzała całe mnóstwo demonów, które słu\
yły owemu przeklętemu, i wszystkie te
okropne bestie na rozkaz swego pana wpychały po kolei gigantyczne członki w dziurę między
pośladkami zeznającej, co było dla tej\
e wielkim bólem i męczarnią. Słyszała wtedy, jak pan
owych bestii mówił, \
e tych straszliwych tortur uniknie, gdy odda mu swoją miłość i duszę.
Zeznająca twierdzi, \
e ów pan piekielnych bestii \
ądał od niej miłości, bo była złą kobietą, a jej
dusza miała do niego nale\
eć, poniewa\
ona sama \
yła z cielesnego grzechu. Zeznająca zapewnia,
\
e mimo mąk nie zgodziła się mu oddać swej miłości, bo przyjmowała zawsze święte sakramenty i
jej miłość oraz dusza do Boga tylko nale\
ały.
Po zobaczeniu Mateusza Kolumba zeznająca oświadcza, \
e to on był owym mę\
czyzną .
Dowód drugi
Zeznanie myśliwego, który twierdzi, \
e widział anatoma w towarzystwie bestii piekielnych.
 Ja, Dario Renni, notariusz uniwersytetu w Padwie, przystępuję do spisania zeznań
zło\
onych przez osobę, która twierdzi, \
e nazywa się A, ma dwadzieścia pięć lat i mieszka wraz z
\
oną i czwórką dzieci w przyklasztornym folwarku.
Zeznający oświadcza, \
e gdy był na polowaniu w lasach przylegających do opactwa, ujrzał
pewnego mę\
czyznę, któremu towarzyszył kruk. Mę\
czyzna ów niósł na plecach du\
y worek i
wkładał do niego ró\
ne padłe zwierzęta, które mu kruk po drodze wyszukiwał. Zeznającemu
wydało się to nader osobliwe, więc postanowił pójść za nim, choć nie bez lęku i kryjąc się między
drzewami, bo ów mę\
czyzna wyglądał jak diabeł we własnej osobie. Wspomniany mę\
czyzna
wszedł do starej, zrujnowanej i opuszczonej chaty, gdzie wysypał z worka jego odra\
ającą
zawartość. Zeznający mówi, \
e przez okno widział, jak rzeczony mę\
czyzna karmi kruka
przyniesioną padliną. Ze zgrozą te\
zobaczył na stole dwie straszliwe bestie: psa, który zamiast [ Pobierz całość w formacie PDF ]