[ Pobierz całość w formacie PDF ]
książkę następującym wnioskiem: Wola nie może obdarzać człowieka talentami czy
zdolnościami, ale stanowi niezaprzeczalną wartość - pozwala mu zrobić jak najlepszy,
najpełniejszy użytek z umiejętności, które posiada... Jeśli ta mała książeczka wesprze choć
jednego czytelnika w walce, jaką jest życie, to nie została napisana na próżno".
Nie wiedząc nawet, co stwarza siłę woli, o której pisał, doktor Fothergill trafił jednak w
samo sedno, gdy odkrył smutną prawdę, iż większość ludzi, nawet znając cudowne korzyści,
jakie przynosi posługiwanie się siłą woli, nie chce podejmować żadnych działań. Miał
całkowitą rację. Ludziom nie wystarczy, że wiedzą, iż coś jest dobre. Trzeba ich skłonić, aby
za tym podążali i by pragnęli tego z całego serca, a to pragnienie musi być równie silne w
niższym Ja -i do tego właśnie, jak się wkrótce przekonamy, zmierza autosugestia.
Psychologowie długo się spierali o naturę pragnienia i naturę imperatywu wewnętrznego,
który nakazuje człowiekowi urzeczywistniać pragnienia. Zdarza się, że bardzo mocno czegoś
pragniemy, lecz nie czynimy żadnych wysiłków, by to zdobyć.
Twórcy słowników definiują wolę" jako życzenie lub pragnienie, mieszają jednak różne
pojÄ™cia i twierdzÄ…, że do pragnienia lub życzenia zostaje w jakiÅ› sposób doÅ‚Ä…czony »akt
Å›wiadomoÅ›ci*, co sprawia, iż życzenie lub pragnienie staje siÄ™ »wolÄ…« majÄ…cÄ… speÅ‚nić owo
życzenie".
Być może w roku 2000 przeczytamy następującą definicję: Wola: chcieć czegoś i za tym
podążać".
W swym doskonałym słowniku New Dictionary ofPsycho-logy uczony Philip Lawrence
Harriman wykazuje brak rzetelnej informacji w takiej oto ostrożnej definicji: Wola -termin
kontrowersyjny, o niejasnej konotacji. W psychologii racjonalnej jest pojęciem centralnym, w
radykalnym behawioryzmie jest określeniem dla najsilniejszego bodzca, a w psychologii
filozoficznej: zdolnością umysłu. Wielu współczesnych psychologów uważa, że zagadnienie
woli leży poza granicami psychologii, chociaż w psychologii najnowszej widać wpływ
determinizmu".
Determinizm" w ujęciu psychologicznym to teoria Freuda głosząca, iż psychiczne i
fizyczne warunki zmuszają nas do określonego postępowania, nie mamy więc możliwości
wolnego wyboru - a zatem nie mamy woli". W słowniku Freud, Dictionary
oJPsychoandlysis, wydanym przez doktora Nandora Fodora i Franka Gaynora, na próżno
27
szukać jakiejkolwiek definicji woli" lub wzmianki o teorii determinizmu".
Cooke i Van Vogt w książce Hypnotism Handbook zbliżają się do koncepcji Huny o
ładunku siły życiowej nakładanym na kształty myślowe sugestii. Powiadają, że każde
wypowiedziane przez hipnotyzera słowo, będące nakazem sugestii, ma w sobie energię"; od
tej energii" i od właściwego zrozumienia znaczenia przekazywanej treści zależą rezultaty.
To, zdaniem autorów książki, stanowi główną zasadę hipnozy, choć nieznane są powody, dla
których energia tkwi w wypowiadanych słowach, ani też sposób, w jaki się tam dostała.
W A Dictionary ofSome Theosophical Terms Powisa Houl-ta nie znajdziemy żadnej
definicji woli", ale warto zwrócić uwagę na objaśnienie hasła joga". Wymienia się tutaj
kilka głównych szkół jogi, ale jedynym słowem, które można by odnieść do woli", jest
yama, słowo pochodzące z sanskrytu i oznaczające czynność hamowania,
powstrzymywania". We wczesnych pismach jogi często używano bardzo zwięzłych i
niejednoznacznych terminów. Jest jednak oczywiste, że wszystkie akty woli"
powstrzymujące niższe Ja od wykonywania rzeczy złych (co w jodze stanowi podstawowy,
wstępny etap procesu doskonalenia) muszą być uzupełnione aktami skłaniającymi do
właściwego postępowania. W jodze wszystko ma zawsze dwie strony, nawet najprostszym
stwierdzeniom i zasadom zazwyczaj daje się dwa równoważne znaczenia - pozytywne i
negatywne.
Nie znalazłszy więc wystarczającego zrozumienia natury woli" w środowisku
psychologicznym, zmuszeni jesteśmy zwrócić się ku systemowi psychologii stworzonemu
przed wiekami przez przodków ludu znanego nam dzisiaj jako Polinezyjczycy. Tylko w nauce
Huny można odnalezć wskazówki, które rzucą światło na ów problem.
Kahuni, czyli tubylczy kapłani dawnych wysp Polinezji, wymyślili specjalne słownictwo,
które służyło im do określania elementów konstytuujących ludzką istotę. Pośród dziesięciu
wyróżnionych i nazwanych przez nich elementów znajdowały się trzy związane z siłą
życiową, czyli wolą" -trzy rodzaje tzw. many.
Używano aż trzech słów na określenie siły życiowej, ponieważ wierzono, iż człowiek
składa się z trzech Ja, a każde z nich ma własną wolę", jak również własne możliwości
intelektualne i własny rodzaj widmowego ciała.
Jeśli uznamy, iż koncepcja Huny jest słuszna, możemy kontynuować nasze dociekania i
rozważyć następujące kwestie: Czym różnią się od siebie trzy ludzkie jaznie? W jaki sposób
można je skłonić do tego, by działały w jednym, określonym kierunku? Jaka jest różnica
między wolą" a pragnieniem?
[ Pobierz całość w formacie PDF ]